MEŞRU MÜDAFAA SINIRLARININ AŞILMASI

1. CD. 7/5/2014 gün, 2012/5784 Esas 2014/2983 Karar

Meşru müdafaa sınırlarının aşılması,

“Oluşa ve dosya kapsamına göre; Sanığın, babasına ait eczanede çalıştığı, olaydan önce 05/12/2006 tarihinde İrfan E. isimli şahsın, elindeki bıçakla sanığın çalıştığı eczaneye gelerek para ve uyuşturucu hap istediği, sanığın şikayeti üzerine İrfan E. isimli şahsın yakalandığı ve yağmaya teşebbüs suçundan hakkında Üsküdar 3. Ağır Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı, sonuçta yağmaya teşebbüs suçundan 6 yıl hapis cezasına mahkum olduğu, cezanın kesinleştiği adam öldürme suçundan sabıkası bulunan ve olaydan kısa bir süre önce cezaevinden tahliye olan mağdurun, olay günü yanında tanıklar Yunus E. ve Yavuz ile birlikte, sanığın işyerine geldikleri, tanıkların iş yerinin kapısında beklediği, mağdurun ise iş yerine girerek sanığa, önceki yağmaya teşebbüs olayını kastederek “İrfan'ın işi ne olacak, ona bakacaksın, yakışanı yapmak zorundasın” dediği, sanığın “ben gerekeni yaptım, şikayetimden vazgeçtim” demesi üzerine sanığa küfretmeye başlayan mağdurun daha sonra “seni burada barındırmam, ekmek yedirmem” diyerek elini beline attığı, sanığın bunun üzerine babasına ait olan ve çekmecede bulunan tabancayı çıkartarak mağdura doğrultup iki el ateş ettiği, boyun sağ yan ve sol omuz bölgesinden isabet alan mağdurun torakal 4. vertebrada kırık, hidropnömotoraks alt ekstremitede paraplejiye bağlı olarak yaşamını tehlikeye sokacak, kemik kırığı hayati fonksiyonlarını orta (3) derecede etkileyecek, iyileşme olanağı bulunmayan hastalığa neden olacak nitelikte yaralandığı olayda,

Sanığın vücut bütünlüğüne yönelmiş, gerçekleşen haksız bir saldırıyı meşru savunma koşulları içinde, ancak içine düştüğü heyecan, korku ve telaş nedeniyle meşru savunma sınırını aşarak mağduru öldürmeye teşebbüs ettiği anlaşıldığı halde; TCK.nun 27/2 ve CMK.nun 223/3-c maddeleri uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi yerine, delillerin takdirinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde TCK.nun 81/1, 35, 29, 62. maddeleri ile hüküm kurulması,

Bozmayı gerektirmiş olup,…”